بسم الله الرحمن الرحیم

نام مبارک : جعفر

لقب معروف : صادق

کنیه شریف : ابو عبدالله

نام پدر : محمد باقر

نام مادر : ام فروه دختر قاسم بن محمد

محل ولادت : مدینه منوره

تاریخ ولادت : دوشنبه هفدهم ربیع الاول سال هشتاد و سه هجری

محل شهادت : مدینه منوره

تاریخ شهادت : بیست و پنجم شوال یا پانزدهم رجب سال صد و چهل و هشت هجری

علت شهادت : مسمومیت به واسطه انگور زهر آلود

محل دفن : قبرستان بقیع

نام قاتل : منصور دوانیقی خلیفه عباسی

مدت عمر : شصت و پنج سال

طاغوتهای زمان حضرت : از یزید بن عبدالملک تا آخرین خلیفه بنی امیه سفاح و منصور دوانیقی

تعدادی از القاب آن حضرت : صادق ، محقق ، کاشف الحقایق ، راحم ، فاضل ، طاهر ، صابر ، مصدق .

کنیه های آن حضرت : ابوعبدالله ، ابو اسماعیل .

همسران آن حضرت : 1- فاطمه : دختر حضرت حسین بن علی

2- حمیده خاتون : از مهاجرین مغرب و مادر امام موسی کاظم و چهارده کنیز دیگر.

فرزندان آن حضرت : 1تا3- اسماعیل ، عبدالله و ام فروه که مادرشان فاطمه دختر حضرت حسین بن علی می باشد و اسماعیل فرزند بزرگ آن حضرت بود .

4تا6- امام موسی کاظم ، اسحاق وئ محمد : که مادرشان حمیده خاتون می باشد .

7تا10- عباس ، علی ، اسماء و فاطمه که هر کدام از کنیزی بوده اند .

شاگردان آن حضرت : آن حضرت بیش از چهار هزار شاگرد داشته اند که ما به جهت اختصار چند نفر از بزرگان ایشان را ذکر می نماییم ؛ ابان بن تغلب ، اسحاق بن عمار صیرفی کوفی ، برید بن معاویه بن العجلی ، ابو حمزه مالی ، حریر بن عبدالله سجستانی ، زراره بن اعین شیبانی ، صفوان بن مهران جمال اسدی ، عمران بن عبدالله سعد اشعری قمی ، عیسی بن عبدالله سعد اشعری قمی ، فضیل بن یسار البصری ، فیض بن مختار الکوفی ، محمد بن علی بن نعمان کوفی ، محمد بن مسلم بن ریاح ، معاذ بن کثیر ، یونس بن ظبیان کوفی ، هشام بن محمد بن السائب ، مفضل بن عمر .

شمه ای از فضایل و معجزات آن حضرت : در کشف الغمه از دلایل حمیری نقل شده از ابو بصیر که گفت : روزی در خدمت مولای خودم حضرت صادق نشسته بودم آن حضرت فرمود : ای ابو محمد آیا امامت را می شناسی ؟ عرض کردم : بلی « وَاللهِ الَّذَّیِ لا اِلهَ اِلّا هُوُ » امام من شمایید و دست خود را بر زانو آن امام نهادم . فرمود : راست گفتی ، امام خود را می شناسی ، پس چنگ زن به دامان او و به او متمسک شو . سپس گفتم : می خواهم علامت امام را به من عطا فرمایی .

فرمود : بعد از معرفت علامت برای چه می خواهی ؟ عرض کردم : ایمان و یقینم زیاد شود . فرمود : ای ابو محمد وقتی که به کوفه مراجعت کردی خواهی یافت که اولادی از برای تو متولد شده به نام عیسی . بعد از او اولادی دیگر به نام محمد متولد می شود ، بعد از این دو پسر دو دختر برای تو متولد خواهد شد و بدان که این دو پسر نامشان نوشته شده نزد ما در صحیفه جامعه در عدد اسامی شیعیان و نام پدران و مادران و اجداد و انساب ایشان و آن چه روز قیامت متولد شود . سپس حضرت صحیفه ای بیرون آوردند که رنگ آن زرد و به هم پیچیده بود .

***

ابن شهر آشوب و قطب راوندی روایت کرده اند از حسین بن ابی العلاء که گفت : نزد حضرت صادق بودم که مردی خدمت آن حضرت آمد با یکی از غلامانش و به آن حضرت از زن خود و بد خلقی او شکایت کرد . حضرت فرمود : او را نزد من بیاور . چون آن زن آمد ، حضرت به او فرمود : شوهر تو چه عیبی دارد ؟ آن زن شروع کرد به نفرین کردن به شوهرش و بد گفتن برای او . حضرت فرمود : اگر به این حال بمانی تا سه روز دیگر ، زنده نخواهی ماند ، زن گفت : باکی ندارم ، به جهت آن که نمی خواهم او را هرگز ببینم . حضرت فرمود : ای مرد دست زنت را بگیر ، همانا مابین تو و او سه روز نخواهد بود ، چون روز سوم شد آن مرد خدمت حضرت مشرف شد . حضرت فرمود : زنت چه کرد ؟ مرد گفت : به خدا وگند الان او را دفن کردم ، من پرسیدم : یا بن رسول الله ، چه بود حال او . فرمود : او زنی بد کلام بود ، حق تعالی عمر او را قطع کرد و شوهرش را از او راحت نمود .

***

از سفیان ثوری روایت شده است : روزی خدمت آن حضرت رسیدم ، آن حضرت را متغیرانه دیدار کردم . سبب تغییر رنگ را پرسیدم ، حضرت فرمود : من در خانه نهی کرده بود ، کسی بالای بام برود . این وقت داخل خانه شدم ، یکی از کنیزان را که تربیت یکی از اولاد های مرا می نمود یافتم که طفل مرا در بر دارد و بالای نردبان است . چون نگاهش به من افتاد ، متحیر شد و لرزید و طفل از دست او بر زمین افتاد و فوت کرد و تغییر رنگ من از جهت غصه فوت طفل نیست ، بلکه به سبب آن ترسی است که آن کنیز از من پیدا کرد ولی با این حالت آن کنیز را فرموده بود : تو را به جهت خدا آزاد کردم .

***

ا ابو عمرو شیبانی روایت شده که گفت : حضرت صادق را دیدم که بیلی بر دست گرفته و پیراهن غلظی پوشیده و در بستان خویش کار می کرد ، عرق از پشت مبارکش می ریخت . گفتم : فدایت شوم ، بیل را به من بده تا کمک شما کنم . فرمود : همانا من دوست دارم مرد به حرارت آفتاب در طلب مشیعت زندگی خود اذیت شود .

***

از شعیب روایت شده که گفت : جماعتی را اجیر کردم که در بستان حضرت صادق کار کنند و مدت عمل ایشان وقت عصر بود . چون از کار خود فارغ شدند ، حضرت به غلام خود فرمود : مزد این جماعت را بده پیش از آنکه عرقشان خشک شود .

***

در علم آن حضرت روایت است از صفوان بن یحیی از جابر که گفت : نزد حضرت صادق بودم ، پس با آن حضرت بیرون شدیم ناگهان دیدیم مردی بزغاله ای را خوابانیده که ذبح کند ، آن بزغاله چون حضرت دید صیحه کشید . حضرت به آن مرد فرمود : قیمت این بزغاله چقدر است ؟ گفت : چهار درهم ، حضرت از کیسه خود چهار درهم در آوردند و به او دادند و فرمود : بزغاله را رها کن برود . گذشتیم و ناگهان برخوردیم به شاهینی که عقب درّاجی را گرفته که صید کند ، آن درّاج صیحه کشید ، حضرت صادق به آن شاهین با آستین خود اشاره کردند ، آن شاهین از صید درّاج گذشت و برگشت .

من گفتم : ما امروز از شما چیز عجیب دیدیم . فرمود : بلی همانا بزغاله که آن شخص او را خوابانیده بود ذبح کند ، چون نظرش بر من افتاد ، گفت : « اَستَجیرُ بِاللهِ وَ بِکُم اَهلَ بَیتِ مِمّا یُرادُ مِنّی » ( طلب می کنم از خدا و شما اهل بیت که مرا رهایی دهید از کشتن من ) ، و درّاج نیز همین را گفت و اگر شیعیان استقامت داشتند هر آینه منطق حیوانات را به گوش شما می رساندم .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: